Καλή Τζώρτζη
Η διαχείριση και κυρίως η έκθεση ανθρώπινων καταλοίπων στα μουσεία, ένα θέμα που μέχρι τώρα δεν ήταν αντικείμενο ιδιαίτερης προσοχής, αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και αμφιλεγόμενα ζητήματα στο χώρο της μουσειολογίας διεθνώς. Είναι επιτρεπτό τα μουσεία να συλλέγουν ανθρώπινα κατάλοιπα; Είναι τα ανθρώπινα κατάλοιπα νεκροί ή αντικείμενα; Θα πρέπει να εκτίθενται και πώς; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που ήρθαν στο προσκήνιο, κυρίως με την πολιτική ενδυνάμωση των αυτόχθονων της Αυστραλίας και της Αμερικής και τα αιτήματα επιστροφής των προγονικών λειψάνων τους από δυτικοευρωπαϊκά και αμερικανικά μουσεία, και οδήγησαν σε έναν γενικότερο προβληματισμό σχετικά με το ρόλο των ανθρώπινων καταλοίπων στα μουσεία. Με το άρθρο αυτό υποστηρίζουμε ότι το ζήτημα του επαναπατρισμού προγονικών καταλοίπων έχει αποφασιστικές συνέπειες που ξεπερνούν τη μουσειακή διαχείριση των συγκεκριμένων συλλογών και επηρεάζουν τη συλλογή και την έκθεση των ανθρώπινων καταλοίπων στα μουσεία γενικότερα.
Με υπόβαθρο μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο ρόλο και τη σημασία που είχαν τα ανθρώπινα κατάλοιπα μέσα στο χρόνο, εξετάζουμε στη συνέχεια, βασιζόμενοι σε συγκεκριμένα παραδείγματα, βασικές αλλαγές που αφορούν στη θεματολογία των εκθέσεων, τη χωρική οργάνωση του εκθεσιακού χώρου, τη διάταξη των προθηκών, την αμεσότητα της επαφής με το έκθεμα, αλλαγές που μπορεί με την πρώτη ματιά να μοιάζουν μεμονωμένες πρωτοβουλίες κάποιων μουσείων, η συστηματική όμως διερεύνησή τους και η προσπάθεια ερμηνείας τους αποκαλύπτει, πιστεύουμε, έναν κοινό θεωρητικό προβληματισμό και παρόμοιες πρακτικές εκθεσιακές επιλογές.
http://www.arxaiologia.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου