Δείτε σε ΒΙΝΤΕΟ και ΦΩΤΟ το ΚΡΑΞΙΜΟ στον ΣΗΜΙΤΗ [ΒΕΡΟΛΙΝΟ]

Χτες, Δευτέρα 23/1/2011 το ίδρυμα Heinrich-Böll των Γερμανών Πρασίνων διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Η Ελλάδα στην κρίση; Πώς μπορεί η Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στην Ευρώπη;». 

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε ημερίδα με ομιλητές τους Κώστα Σημίτη και Daniel Cohn-Bendit.

Ο Κ. Σημίτης περιορίστηκε στο να καταγγείλει ως λαϊκιστές όσους αμφισβητούν τον μονόδρομο του Μνημονίου. Επέρριψε αποκλειστικά την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που τον διαδέχτηκε και καταλόγησε ανεπάρκεια σε όσους....διαπραγματεύτηκαν τους όρους του Μνημονίου με τους δανειστές, την «ισχυρή πλευρά», όπως τους χαρακτήρισε. Δεν αμφισβήτησε τους στόχους και τις μεθόδους του Μνημονίου. Αντίθετα, ανέπτυξε την άποψη πως οι στόχοι του θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί, αν λαμβανόταν υπόψη εκ των προτέρων η συνεχής αλλαγή των ευρύτερων παγκόσμιων οικονομικών δεδομένων. Αναλώθηκε στο γνωστό εκβιαστικό ψευδοδίλημμα «ευρώ ή δραχμή – αποχώρηση ή παραμονή στην Ευρωζώνη» αποφεύγοντας να ασχοληθεί με την ουσία της χρηματοπιστωτικής κρίσης ως παράγωγο του οικονομικού ιμπεριαλισμού.
Ο Daniel Cohn-Bendit αφού άσκησε κριτική στην επιλογή των ισχυρών της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία) να ακολουθήσουν τιμωρητική στάση και πολιτική απέναντι στην Ελλάδα. Προέταξε ένα κακέκτυπο αλληλεγγύης, η οποία όμως δεν αμφισβητεί την δομή της Ευρωζώνης, μιας αλληλεγγύης με όχημα ιδιωτικές επενδύσεις και δήθεν ανάπτυξη που δίνει όπως έχει αποδειχθεί πλήρη στήριξη στην κερδοσκοπία και τη λεηλασία δημόσιου πλούτου από τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η ομάδα Real Democracy Now! Berlin/GR πραγματοποίησε παρέμβαση με στόχο να καταδείξει τις ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού και των κυβερνήσεών του αναφορικά με την δυσχερή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, επιμένοντας στο θέμα της διαφθοράς και την ευθύνη συνεργατών του κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του (Siemens, Ferrostahl).
Κ. Σημίτης αρνήθηκε να απαντήσει στην παρέμβαση.

Sua Culpa

Η ενέργεια αυτή της ομάδας Real Democracy Now! Berlin/GR βρήκε θετική απήχηση στο ακροατήριο και προκάλεσε το ενδιαφέρον ανταποκριτών του ξένου τύπου.

Real Democracy Now! Berlin/GR
www.realdemocracynowberlingr.wordpress.com

Sua Culpa

Μια απάντηση στην ομιλία του Κ. Σημίτη Quo vadis Griechenland

Πώς μπορεί η Ελλαδα να επινοήσει εκ νέου τον εαυτό της μέσα στην Ευρώπη;

Η ερώτηση που τίθεται είναι εξαρχής προβληματική. Παρουσιάζει το πρόβλημα ως αποκλειστικά ελληνικό, και θυμίζει τη τυπική προπαγάνδα των ρεπορτάζ της Bild, τα οποία παρουσιάζουν τη κρίση ως αναπότρεπτη συνέπεια του μεσογειακού ταμπεραμέντου: «Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους» κλπ.

Πώς μπορεί η Ελλάδα να επινοήσει εκ νεου τον εαυτό της μέσα στην Ευρώπη;

Είναι εν τούτοις παράδοξο το γεγονός ότι οι Πράσινοι κάλεσαν ως βασικό ομιλητή για αυτό το ερώτημα τον Κώστα Σημίτη. Ένα πρόσωπο, που επ’ ουδενί δεν είναι νέο: έναν πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος έχει μακρύ και αμαρτωλό παρελθόν στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Εξελέγη για να αντιμετωπίσει τη διαφθορά. Αντί για αυτό η διαφθορά υπό τη διακυβέρνησή του έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα. Ο υπουργός Μαντέλης και ο στενός συνεργάτης του Σημίτη Τσουκάτος έχουν παραδεχτεί ότι έλαβαν χρήματα από τη Siemens. Επίσης, ο υπουργός Αμύνης της Κυβέρνησής του φέρεται ως εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο Ferrostahl (βλ. ρεπορτάζ στη Spiegel και την σχετική απόφαση του δικαστηρίου του Μονάχου). Αλλά όλοι αυτοί παραμένουν ενεργοί στην πολιτική ζωή. Ο ίδιος ο Σημίτης έκλεισε το 2001 μυστική συμφωνία με τη Goldman Sachs (bond swap), κάτι που ήρθε στο φώς 10 χρόνια αργότερα.

Ο κύριος Σημίτης ταυτίζεται συχνά με το θαύμα της ανάπτυξης της Ελλάδας. Η ανάπτυξη αυτή είχε ωστόσο το τίμημά της. Οι ακριβότεροι στην Ιστορία Ολυμπιακοί Αγώνες κόστισαν τη ζωή 30 ανθρώπων και επέφεραν τεράστια βάρη στο Δημόσιο. Επί της πρωθυπουργίας του έλαβε χώρα η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και εισήχθησαν επισφαλείς σχέσεις εργασίας, κάτι που επιδείνωσε σημαντικά τις συνθήκες ζωής των Ελλήνων. Ο κύριος Σημίτης ανήκει στο ίδιο παλιό πολιτικό σύστημα που θέλει σήμερα να ανανεώσει. Ο θύτης επιστρέφει ως Σωτήρας.

Ουδεμία απορία προκαλεί το ότι οι Πράσινοι κάλεσαν τον συγκεκριμένο πολιτικό. Οι ίδιοι πράσινοι στήριξαν ως συνεργαζόμενο με το SPD κόμμα τα προγράμματα εξοπλισμών της Ελλάδας. Η Ελλάδα ξόδεψε δισεκατομμύρια Ευρώ για να εισάγει εξοπλισμούς από τη Γερμανία και έτσι γιγάντωσε το χρέος της: μία πολύ επικερδής συμφωνία για τη Γερμανία, της οποίας η Κυβέρνηση ακόμη και τώρα, τον καιρό της σκληρότερης λιτότητας για την Ελλάδα, εξαναγκάζει την ελληνική Κυβέρνηση να αγοράζει επιπλέον όπλα. Δεν είναι σύμπτωση το ότι οι Πράσινοι χειροκροτούν στα συνέδριά τους το Σημίτη ή τον Παπανδρέου. Στην χώρα τους έχουν υποστηρίξει αντιλαϊκή πολιτική μέσω νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, ενώ υποστήριξαν και πολέμους.

Ευτυχώς υπάρχουν νέοι πολιτικοί στην Ελλάδα: ο κύριος Παπαδήμος, ο οποίος κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας Σημίτη ήταν πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος, και η – τόσο νέα που δεν πρόλαβε καν να εκλεγεί – κυβέρνησή του κυβερνούν ερήμην του λαού. Αυτή η «νέα» κυβέρνηση αποτελείται κυρίως από τα δύο αμαρτωλά κόματα εξουσίας: ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Σε αυτά προστίθεται τελικά και κάτι νέο: ακροδεξιοί, αντισημίτες και οπαδοί της χούντας καταλαμβάνουν θέσεις υπουργών.

Σε αυτό το πλαίσιο καταλαβαίνουμε εύκολα τι σημαίνει επαναπροσδιορισμός: ο επιβεβλημένος δρόμος του Μνημονίου και του αυστηροποιημένου προγράμματος σταθερότητας οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερο χρέος μέσω της όξυνσης της κρίσης. Έτσι ο υποτιθέμενος στόχος αυτής της πολιτικής δεν επιτυγχάνεται. Το «φάρμακο» αποδεικνύεται χειρότερο από την «ασθένεια». Αυτό καταδεικνύει ότι ουσιαστικός στόχος δεν είναι η καταπολέμηση της κρίσης αλλά η αναδιανομή από κάτω προς τα πάνω.

Η επιβολή μιας τέτοιας πολιτικής πηγαίνει χέρι χέρι με τον περιορισμό της δημοκρατίας, την καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, την αντισυνταγματική κι αυταρχική λειτουργία του κράτους, καθώς και με μια ακραία αστυνομική βία.

Πώς μπορεί η Ελλάδα να επινοήσει εκ νέου τον εαυτό της μεσα στην Ευρωπη;

Στον τίτλο της εκδηλώσης υπάρχει ένας κόκκος αλήθειας. Είναι αναγκαία η επανεφεύρεση, όχι της Ελλάδας, αλλά της Ευρώπης. Και το ζήτημα είναι πώς ερμηνεύει κανείς αυτήν την επιταγή επανεφεύρεσης. Υπάρχουν δύο δυνατότητες: η μία είναι μια νέα Ευρώπη, όπου θα κυριαρχούν οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Μια Ευρώπη αυταρχική, όπου θα αποφασίζουν μόνο ελίτ και θεσμοί που στερούνται δημοκρατικής νομιμοποίησης. Μια Ευρώπη διαιρεμένη, όπου ο ευημερών Βορράς θα εκμεταλλέυται τον εξαθλιωμένο Νότο, θα παρεμβαίνει και θα υπαγορεύει την πολιτική «κυρίαρχων» κρατών. Μπορεί να υπάρξει όμως και μια άλλη Ευρώπη. Μια Ευρώπη της ισότητας, των αγώνων, της άμεσης δημοκρατίας και της πραγματικής πολιτικής συμμετοχής. Το δρόμο τον δείχνουν τα κινήματα, την προηγούμενη άνοιξη στην Ισπανία, το καλοκαίρι στην Ελλάδα και τώρα στη Ρουμανία, με τις λαϊκές συνελεύσεις και τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις.
Η νέα Ευρώπη εφευρίσκεται ήδη: με δημοκρατία, αλληλεγγύη κι από τα κάτω.