MIT Professor of Biological Engineering Ioannis V. Yannas discusses his pioneering work developing the first synthetic skin in collaboration with John F. Burke at Massachusetts General Hospital during the 1970s and early 1980s. Burke and Yannas invented a skin substitute composed of collagen and polymers protected by a layer of silicone.
Το πιο γνωστό του επίτευγμα είναι η ανακάλυψη του «τεχνητού δέρματος» από κοινού με τον χειρουργό Δρ. John F. Burke. Το 1969 ο Καθηγητής Ιωάννης Γιαννάς είχε ειδικευθεί στις ίνες και τα πολυμερή στο ΜΙΤ όταν τον πλησίασε ο Δρ. Burke ζητώντας του τη βοήθειά του. Σαν χειρουργός ο Burke είχε πραγματοποιήσει πολύ μεγάλη πρόοδο στη θεραπεία για τα εγκαύματα στο δέρμα, αλλά του έλειπε ένα κομμάτι από το παζλ για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
«Ήθελε κάτι που θα κρατούσε έξω τα βακτήρια», λέει ο Γιαννάς, «και θα απέτρεπε την αφυδάτωση». Τα μοσχεύματα που χρησιμοποιούνταν προέρχονταν από άνθρωπο ή από χοίρο και τις περισσότερες φορές απορρίπτονταν από το ανοσοποιητικό σύστημα. Στις περιπτώσεις στις οποίες η χορήγηση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων ήταν αποτελεσματική, ο ασθενής κινδύνευε από άλλες παθήσεις, ενώ η αφυδάτωση παρέμενε ένα πρόβλημα. Κανείς δεν είχε βρει τον τρόπο να δημιουργήσει δέρμα που θα απορροφούσε και θα διατηρούσε την υγρασία.
Με πτυχίο στη Χημεία από το Χάρβαρντ, μεταπτυχιακό στη Χημική Μηχανολογία από το ΜΙΤ, δεύτερο μεταπτυχιακό στη Φυσικοχημεία από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, και διδακτορικό Φυσικοχημείας και πάλι από το Πρίνστον, ο Γιαννάς ήταν η κατάλληλη επιλογή για τον Burke και την αποστολή του.
Ένωσαν τις δυνάμεις τους και τις γνώσεις τους, δημιουργώντας έτσι το πρώτο τεχνητό δέρμα.
Φυσικά ο δρόμος για την επιτυχία δεν ήταν ευκολοδιάβατος. Η πολυπλοκότητα του δέρματος το καθιστούσε δύσκολο, και η συνταγή για την επιτυχία ήταν εντελώς συγκεκριμένη. Το δέρμα σε έναν κανονικό ασθενή δε μπορούσε να αναγεννηθεί αν οι πόροι του τεχνητού δέρματος δεν ήταν ανάμεσα σε 20 και 120 εκατομμυριοστά του μέτρου για παράδειγμα. Επίσης ήταν μια διαδικασία που έπρεπε να γίνει σε πολύ συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Αν γινόταν πολύ σύντομα θα μπλόκαρε την ανάπτυξη νέου δέρματος, ενώ σε αντίθετη περίπτωση το νέο δέρμα δεν θα είχε το χρόνο να αναγεννηθεί πλήρως.
Όπως αποδείχθηκε, το δέρμα που ανακάλυψε ο Γιαννάς όχι μόνο απέτρεψε τις μολύνσεις και την αφυδάτωση, αλλά συντέλεσε στη δημιουργία νέου δέρματος. Η λύση βρέθηκε στην προσθήκη ενός συνθετικού στρώματος σιλικόνης πάνω από ένα στρώμα με οργανικές «σκαλωσιές» – ένα συνδυασμό μοριακών υλικών από τένοντες αγελάδας και χόνδρους καρχαρία. Το συνθετικό στρώμα προστατεύει το δέρμα από βακτήρια και μολύνσεις και αποτρέπει την αφυδάτωση, ενώ το οργανικό στρώμα αποτελεί το βασικό στοιχείο πάνω στο οποίο μπορούν να αναπτυχθούν νέα κύτταρα του δέρματος.
Το τεχνητό δέρμα ήταν σωτήριο για πάρα πολλούς ασθενείς – όχι μόνο αυτούς που αντιμετώπιζαν σοβαρά εγκαύματα αλλά και αυτούς με χρόνια δερματικά προβλήματα, όπως διαβητικούς με πληγές που δεν επουλώνονται λόγω κακής κυκλοφορίας του αίματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου