Αυτοκτόνησε μια μανούλα 39 χρονών, γιατί της πήραν το σπίτι της.Άθλιοι δολοφόνοι, ΕΣΕΙΣ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΤΕ. ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΠΟΨΕ, ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ!!!!!

Αντίο Νάντια. Αντί για στεφάνι, έχεις τον όρκο μου, ότι το παιδί σου θα μάθει ποιοι σε δολοφόνησαν.
ΑΠΟΨΕ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΣ. ΑΥΡΙΟ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.
Προχθές αυτοκτόνησε μια μανούλα 39 ετών γιατί της πήρε η τράπεζα το σπίτι και θα έμπαινε και φυλακή για χρέη στο δημόσιο. Το παιχνίδι χάνεται Ολυμπία μου, δυστυχώς. Άν δεν το θεωρείς ψυχοπλακωτικό, ανέβασέ το, έτσι για την.... μνήμη της.
Εννοείται ανώνυμα.
Ευχαριστώ. 
 
Συγχώρεσέ με φιλενάδα.
Δεν μπόρεσα να έρθω.
Δεν άντεχα να δω μια κουκλάρα δυο μέτρα χωμένη σε ένα κουτί.
Θέλω να σε θυμάμαι να με κερδίζεις με μια χεριά στο κατοστάρι.

Θέλω να σε θυμάμαι να κολυμπάμε παρέα για ώρες ατελείωτες και να προσπαθούμε να φτάσουμε τον ήλιο που βουτούσε πίσω από την Βάρκιζα.
Θέλω να σε θυμάμαι να κερδίζεις πρωταθλήματα, να χαμογελάς, να ερωτεύεσαι, να χορεύεις.
Γιατί ρε κορίτσι μου;
Για 50 κωλοχιλιάρικα; 100;;;
Δεν άντεχες την ιδέα να μπεις φυλακή; Θα έβγαινες. Από το χώμα, δεν θα βγεις.
Πού πήγε η πειθαρχία σου; Πού πήγε το πείσμα σου;
Εσένα, που μου λεγες-πέφτω και θα το κάνω κάτω από 15- εσένα σε νίκησαν 300 αληταράδες, εσένα σε σκότωσαν 300 κτήνη;
Τα μάτια του Πέτρου είναι άδεια. Ο Πέτρος, το ξέρω, θα ζωστεί εκρηκτικά και θα μπουκάρει στη Βουλή.
Όταν συνειδητοποιήσει ότι έφυγες, θα το κάνει.
Αντίο. Να κλάψω δεν μπορώ. Κουράγιο δεν έχω.
Θα σου δώσω έναν όρκο όμως.
Όπως τότε, πριν το 4χ100.
Κάποια στιγμή, θα δώσω στον γιο σου μια φωτοτυπία από τα σημερινά πρακτικά της Βουλής. Με τα 300 ονόματα. Και θα του κυκλώσω με κόκκινο αυτούς που θα ψηφίσουν σήμερα υπέρ της έκτακτης φορολογίας στα ακίνητα.
Θα του πω ότι οι 300 είναι οι δολοφόνοι της μάνας του .
Θα του πω ότι οι κυκλωμένοι είναι δυο φορές δολοφόνοι, γιατί θα σκοτώσουν κι άλλες Νάντιες.
Και μετά ας κάνει το παιδί, ό,τι του πει η ψυχή του.
ΘΑ ΜΑΘΕΙ ΌΜΩΣ ΟΤΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ. ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ.
Ο Πέτρος μου ζήτησε να σου πω ένα διαδικτυακό αντίο. Βλέπεις και το διαδίκτυο, το αγαπούσες πολύ. Δεν μπόρεσα να του χαλάσω το χατίρι.
Να προσέχεις εκεί που είσαι και να με προσέχεις.
Όπως με πρόσεχες πάντα όταν ανοιγόμασταν μόνες μας στα βαθειά.
Αντίο. Ελπίζω να γουστάρεις την θάλασσα που σε ταξιδεύει ΤΩΡΑ.
http://olympia.gr/