Αν πιστέψω τα τρολάκια του διαδικτύου, η είδηση της ημέρας πρέπει να πάει κάπως έτσι: «Αποφυλακίζεται ο Ασημάκης Κατσούλας και ξεκινάει τελετές στο βοσκοτόπι του Καλογρίτσα! Μεταδίδει live ο Θάνος Δημάδης.»
Επειδή όμως είμαι μεγάλο παιδί κι έχω πάψει εδώ και πολλά χρόνια να ασχολούμαι με τις νεράιδες και τον Άη Βασίλη, λέω να ασχοληθώ με κάτι πιο χειροπιαστό. Με το τέλος αυτής της φαντασμαγορικής κωμωδίας που ονομάστηκε Ποτάμι.
Ή μάλλον Το Ποτάμι, αν θέλω να είμαι απολύτως ακριβής.
Αλλά γιατί να είμαι απολύτως ακριβής (μπαίνω σε περισυλλογή τώρα) όταν το βασικό χαρακτηριστικό του Ποταμιού είναι η θολούρα; Και η.. ανακατωσούρα και η σύγχυση και όλα αυτά τα πράγματα που στην αρχή σε βοηθάνε να τσιμπήσεις κοσμάκη αλλά μεσομακροπρόθεσμα που λέγανε και οι κομμουνισταί κάποια εποχή σε στέλνουν μια ώρα αρχύτερα στο χρονοντούλαπο…
Δεν είναι μόνο η έλλειψη σαφούς ιδεολογικού, πολιτικού και κοινωνικού προφίλ για το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη.
Είναι και που τους τσούρνεψε την εκλογική πελατεία ο Κυριάκος, χωρίς να προσπαθήσει καν. Ένα φαινόμενο που τρέχει εδώ και μήνες και το παρατηρεί κανείς καθημερινά στα εργαστήρια των social media. Εκεί είναι που βλέπεις μικρές, μεσαίες και μεγάλες προσωπικότητες της κεντροαριστεράς (δεν υπάρχουν μεγάλες προσωπικότητες στην κεντροαριστερά, αλλά τέλος πάντων) να ανακαλύπτουν τη γοητεία του Μητσοτάκη τζούνιορ και ορκίζονται στα προσόντα του. Πανεπιστημιακοί, διανοητές, άνθρωποι της επικοινωνίας, το προνομιακό δηλαδή κοινό του Σταύρου Θεοδωράκη, εγκαταλείπουν μαζικά το καράβι (συγγνώμη, το Ποτάμι) και ανεβαίνουν στο ελικόπτερο της Νέας Δημοκρατίας δια τα περαιτέρω.
Διότι με τη Νέα Δημοκρατία είσαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν περαιτέρω. Μεγάλο μαγαζί είναι τους χωράει όλους και τους παραδοσιακούς και του γενίτσαρους. Με το Ποτάμι, μέλλον δεν υπάρχει. Δεν είναι από τις παραμυθένιες δημοσκοπήσεις που το βλέπεις αυτό, είναι από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, είναι από την απήχηση, από τη δυναμική, από το πόσο το υπολογίζουν ο μέσος Έλληνας και η μέση Ελληνίς. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν και βαρύτητα καμία. Κι αν είναι να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλος θα τον ρίξει κι όχι το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη με την ορθοδοξία του χιπστερισμού.
Οπότε; Οπότε ανέλαβε ο Σπύρος Λυκούδης να δώσει τη χαριστική βολή, να μην υποφέρουν άλλο οι άνθρωποι. Προς τούτο βγήκε και δήλωσε «έχουν αρχίσει και δημιουργούνται σαφείς, πολιτικού χαρακτήρα αποστάσεις σε βασικές πολιτικές επιλογές, σε σχέση με θέματα πολιτικής στρατηγικής». Πιο καθαρά περί διασπάσεως και διαζυγίου, ούτε η Αντζελίνα δεν θα μπορούσε να τα πει. Κι αν συνεχιστεί το στόρι, βλέπω τον Σταύρο εκεί που κούναγε το δάχτυλο στη Φώφη να την παρακαλάει μπας και του δώσει ένα γραφείο με θέα στη θάλασσα…
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου