«Εἶμαι πρόεδρος, εἶμαι πλούσιος, ἔχω καρκίνο, δὲν πρόκειται νὰ κάνω πίσω! Στ’ ἀρχίδια μου!»

Δεν περιμένω από το παλικάρι της Goldman Sachs, ούτε απο τον γιό της Μαργαρίτας, απο αυτόν που μένει περιμένω να ακούσω τούτη την παράφραση της ρήσης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ Τάσσου Παπαδόπουλου ( «Εἶμαι πρόεδρος, εἶμαι πλούσιος, ἔχω καρκίνο, δὲν πρόκειται νὰ κάνω πίσω! Στ’ ἀρχίδια μου!») και το περιμένω απο αυτόν εγώ και ολάκερη η Ελληνική Φυλή για ένα και μόνο λόγο, γιατί κάποτε είπε τα πράγματα με τό όνομα τους για τα αδέρφια μας στην Βόρειο Ηπειρο
Άι στον αγύριστο κι εσείς και τα δανεικά σας..
Έχουμε καταπιεί αμάσητα αυτά τα δύο τελευταία χρόνια όλα όσα μας υπέδειξαν οι δανειστές μας. Μισθοί πετσοκόπηκαν, συντάξεις μειώθηκαν φτάνοντας στα όρια της ανυπαρξίας, εργασιακά δικαιώματα θάφτηκαν, νέα χαράτσια επιβλήθηκαν ακόμα και στο τελευταίο Ελληνικό σπίτι. Οι άνεργοι ξεπέρασαν εδώ και πολύ καιρό το ένα εκατομμύριο.
Οι νέοι άνθρωποι αδυνατούν να βρουν δουλειά ούτε καν με εξευτελιστικούς μισθούς. Δεκάδες χιλιάδες μικρομάγαζα αλλά και πιο μεγάλες επιχειρήσεις έκλεισαν. Βιτρίνες-φαντάσματα χάσκουν σε κάθε -πάλαι ποτέ- εμπορικό δρόμο αλλά και στην τελευταία γειτονιά. Στα δυο αυτά χρόνια ακολουθώντας τις υποδείξεις αυτών που μας δανείζουν για να μην χρεοκοπήσουμε, οδηγηθήκαμε στην εξαθλίωση ενός τεράστιου τμήματος του Ελληνικού πληθυσμού.
«Δεν είναι έτσι. Δεν κάνατε όλα αυτά πού έπρεπε να κάνετε γι αυτό δεν βλέπετε αποτελέσματα» επιμένουν οι δανειστές μας. Μάλιστα κάποιοι Γερμανοί «φίλοι» μας είναι τόσο βέβαιοι ότι εμείς και μόνο φταίμε για τα χάλια στα οποία έχουμε φτάσει, που μας προτείνουν πλέον να τους παραδώσουμε και τυπικώς όσο έλεγχο της εθνικής κυριαρχίας μας έχει απομείνει.
Νομίζω, πώς όση υπομονή και καλή διάθεση να έχει κανείς, δεν μπορεί να καταπιεί αμάσητη κι αυτή την ξεφτίλα. Επιτροπεία και επισήμως δηλαδή προκειμένου να είναι βέβαιοι ότι θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε τα χρέη .
Το πώς θα επιβιώσουμε ως λαός...στα παλιά παπούτσια όσων έκαναν αυτή την πρόταση.
Αν λοιπόν επιμείνουν σε αυτή την ντροπιαστική για μια χώρα και ένα λαό ιδέα, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μία: Άι στον αγύριστο κι εσείς και τα δανεικά σας. Μπορούμε να εξαθλιωθούμε και μόνοι μας, χωρίς αυτά...