Κάτι που ήδη συμβαίνει στα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας.
Η Εβραιοαμερικάνα δημοσιογράφος Emily Bazelon είναι ακτιβίστρια και συνδέεται με την AIPAC και άλλες εβραϊκές οργανώσεις. Ισχυρίζεται ότι ο χαμηλός δείκτης γεννητικότητας στους λευκούς είναι ένα «καλό πράγμα» (“good thing”) και ότι οι λευκοί πρέπει να υφίστανται διακρίσεις στα πανεπιστήμια μέσω της λεγόμενης “affirmative action” (κυβερνητική πολιτική υπέρ των μειονοτήτων).
Μήπως θα υποστήριζε η Bazelon μία ‘affirmative action’ στο Ισραήλ;
Παρακάτω είναι το βίντεο που στην εκπομπή του «συντηρητικού» δημοσιογράφου Stephen Colbert, η Εβραία δημοσιογράφος Emily Bazelon χαιρετίζει την προοπτική οι λευκοί να γίνουν μειονότητα στην Αμερική ως "ένα καλό πράγμα".
Ισχυρίζεται ότι «ζούμε σε ένα χωνευτήρι ("melting pot"), μια κοινωνία γεμάτη μετανάστες με όλες τις διαφορετικές φυλές και θέλουμε να την διατηρήσουμε έτσι".
Αλλά δεν θέλει απλώς να την διατηρήσει έτσι όπως είναι τώρα, θέλει να την αλλάξει περαιτέρω. Όταν ο Colbert αναφέρει ότι οι λευκοί είναι μια πλειοψηφία, γρήγορα τον διακόπτει για να πει ότι «δεν είναι για πολύ», επιμένοντας ότι «Θα συνεχίσουμε να είμαστε όλο και πιο ποικιλόμορφοι και αυτό είναι ένα καλό πράγμα». Αυτή η δήλωση έγινε χωρίς να υπάρχει καμία αντίδραση από τον δημοσιογράφο.
Αν ο Colbert είχε πει ότι η Αμερική έχει μια λευκή πλειοψηφία και θέλει να διατηρηθεί αυτό, τι είδους αντίδραση νομίζετε ότι θα υπήρχε;
{Αυθόρμητη απάντηση ΚΟ: θα τον είχε κράξει το σύμπαν ως «λευκό ρατσιστή» (“white supremacist”) και θα είχε χάσει την θέση του. Αλλά τώρα «άκρα του (πολιτικά ορθού) τάφου σιωπή»}.
Αφορμή για τη συνέντευξη ήταν η υπόθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου για την θετική δράση (“affirmative action”) στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Η Bazelon υπερασπίζεται την πολιτική αυτή λέγοντας ότι «Αν φύγει η θετική δράση αυτό θα ωφελήσει τους λευκούς ανθρώπους». Είναι σαφές από τα λόγια της, ότι δεν θα το ήθελε αυτό. Επιπλέον, δηλώνει ότι "Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι χωρίς θετική δράση θα υπάρχουν λιγότεροι μαύροι και ισπανόφωνοι."
Κατά την έναρξη της συνέντευξης ο Colbert χαρακτηρίζει την Bazelon ως "λευκή", και έτσι θα μπορούσε να φαίνεται «μεγαλόψυχη» στην προώθηση της θετικής δράσης για τους μαύρους και τους ισπανόφωνους, την ώρα που αναγνωρίζει ότι το σύστημα αυτό λειτουργεί εις βάρος των λευκών. Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζει κανένα μειονέκτημα. Οι Εβραίοι, όπως η Bazelon, που αποτελούν μόλις το 2% του πληθυσμού στις ΗΠΑ, αντιπροσωπεύουν το 20-30% των φοιτητών που εισάγονται σε πανεπιστήμια ελίτ, συχνά ένα υψηλότερο ποσοστό από ό, τι οι μη-εβραϊκής καταγωγής λευκοί Αμερικανοί, οι οποίοι εξακολουθούν να αποτελούν το 70% του πληθυσμού. Συζητώντας για την «θετική δράση» πόσο άδικο είναι πολλά λευκά παιδιά να μην μπορούν να μπουν σε μια κορυφαία σχολή, λόγω της επίσημης θετικής δράσης υπέρ των μαύρων και των ισπανόφωνων. Η μεγαλύτερη ζημιά όμως είναι ότι η επίσημη θετική δράση είναι μια απόσπαση της προσοχής από αυτή την μαζική ανεπίσημη, φιλο-εβραϊκή θετική δράση. Τι καλύτερο παράδειγμα του διαίρει και βασίλευε! Λευκοί φοιτητές καταθέτουν προσφυγές υποστηρίζοντας ότι η θετική δράση για τους μαύρους και τους ισπανόφωνους συνιστά διακρίσεις σε βάρος τους. Ασιάτες φοιτητές, οι οποίοι δεν επωφελούνται από την θετική δράση και αποτελούν το 16% του Χάρβαρντ και δύο έως τρεις φορές στα κορυφαία σχολεία της Καλιφόρνια, καταθέτουν προσφυγές υποστηρίζοντας ότι αυτοί από την πλευρά τους υπόκεινται σε ποσοστώσεις από τους λευκούς. Εν τω μεταξύ, οι Εβραίοι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, δείχνοντας από τη μία ότι είναι «μεγαλόψυχοι λευκοί» που προσπαθούν να σηκώσουν τις μειονεκτούσες μειονότητες, και από την άλλη να ισχυρίζονται ότι είναι μια «μειονότητα σε μειονεκτική θέση», ενώ ο κανόνας είναι ότι αποτελούν μια υπερ-προνομιούχα άρχουσα τάξη. Τα ‘γκογίμ’ μάχονται μεταξύ τους, και κανείς δεν τολμά να δείξει με το δάχτυλό του τους Εβραίους.
Πώς γίνεται οι Εβραίοι να γίνονται δεκτοί σε ποσοστά περίπου 30 φορές υψηλότερα σε σχέση με το μερίδιό που τους αναλογεί στον πληθυσμό από τους μη-εβραϊκής καταγωγής λευκούς Αμερικάνους; Είναι πραγματικά οι λευκοί τόσο ηλίθιοι; Φυσικά όχι. Είναι επειδή οι σχολές και οι διευθύνσεις που κυριαρχούνται από Εβραίους διαβάζουν τις αιτήσεις των υποψηφίων. Και οι αιτήσεις δείχνουν ποιος είναι Εβραίος και ποιος είναι ένας απλός λευκός.
Η Κοινή Αίτηση (Common Application), η οποία χρησιμοποιείται από όλες τις κορυφαίες σχολές, απαιτεί οι αιτούντες να συμπληρώνουν ένα κουτάκι που λέει για την φυλή. Το κουτάκι για την θρησκεία είναι προαιρετικό, αλλά είναι διαθέσιμο σε όποιον αισθάνεται ότι θα αποτελούσε ένα πλεονέκτημα για να το συμπληρώσει, ίσως επειδή το όνομά του δεν ακούγεται αρκετά εβραϊκό. Ωστόσο, επειδή η φιλο-εβραϊκή διάκριση θα ήταν έτσι πολύ εμφανής, η Bazelon ρίχνει κάποιο φως στο πως λειτουργεί ο μηχανισμός. Λέει ότι εκτός από τους βαθμούς και τα αποτελέσματα στα τεστ, οι σχολές μπορούν να επιλέξουν να εξετάσουν άλλα «προσωπικά χαρακτηριστικά», όπως προσφορά κοινωφελούς εργασίας, ηγεσία, ή απαντήσεις σε ερωτήσεις που απαιτούνται. Αυτό επιτρέπει υποκειμενικές θεωρήσεις σε αντικειμενικές βαθμολογίες των τεστ. Ο αιτών π.χ. μπορεί να δηλώσει συμμετοχή σε μια προπόνηση της παιδικής ομάδας μπάσκετ του εβραϊκού κοινοτικού κέντρου ή την συγκέντρωση χρημάτων για ένα εβραϊκό φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ποιος θα πει πως αυτά θα πρέπει να αξιολογηθούν; Όσον αφορά τις ερωτήσεις προς ανάπτυξη, εδώ είναι μια από αίτηση του περασμένου έτους:
"Μια σειρά από ακαδημαϊκά συμφέροντα, προσωπικές απόψεις και εμπειρίες ζωής προσθέτει πολλά στο εκπαιδευτικό μείγμα. Δίδοντας το προσωπικό σας υπόβαθρο, περιγράψτε μια εμπειρία που δείχνει αυτό που θα φέρει την ποικιλομορφία σε ένα κολέγιο, ή μια συνάντηση που κατέδειξε τη σημασία της διαφορετικότητας σε σας. "
Πώς ένα λευκό παιδί από την Iowa θα μπορούσε να απαντήσει πως θα φέρει την ποικιλομορφία σε ένα κολέγιο; Πώς νομίζετε ότι θα ανταποκρίνονταν οι Εβραίοι διευθύνοντες σε μια απάντηση του στυλ: «Είμαι ένας λευκός Χριστιανός. Με κάνει αυτό ένα σπάνιο είδος στην πανεπιστημιούπολη σας;» Ας ρωτήσουμε την Emily Bazelon (αριστερά στην φωτογραφία) τι είδους διαφορετικότητα φέρνει εκείνη. Πήγε στο Ισραήλ κατ’ ευθείαν από το κολλέγιο, παντρεύτηκε έναν Εβραίο (μέχρι εκεί έφτανε το «χωνευτήρι» της), έδωσε στα παιδιά της εβραϊκά ονόματα, συνεργάστηκε με έναν Εβραίο δικαστή μετά την αποφοίτησή της από τη νομική σχολή, της δόθηκε ένα χρηματοδοτούμενο από την AIPAC ταξίδι για το Ισραήλ για να πάρει "πληροφορίες" για το παλαιστινιακό ζήτημα, εργάζεται για ένα εβραϊκό on-line περιοδικό, και λέει ότι οι Παλαιστίνιοι δεν αποδέχονται την μη-βία, επειδή «δεν είναι της φύσης τους». Αυτό είναι το είδος της «διαφορετικότητας» που τα ελιτίστικα σχολεία της Ivy League θέλουν να φέρνουν στα κολλέγιά τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου